έγραψε ο Κώστας Πουλάκης στην ΑΥΓΗ
Από τους «κόκκινους» δημάρχους της δεκαετίας
του 1930, όπως ο Μήτσος Παρτσαλίδης στην Καβάλα, και τους θεσμούς Λαϊκής
Αυτοδιοίκησης της Ελεύθερης Ελλάδας, μέχρι τις επιτυχίες των υποψηφίων που
προήλθαν ή στηρίχθηκαν από την ΕΔΑ στις δημοτικές εκλογές του 1954 σε όλες
σχεδόν τις μεγάλες πόλεις (λ.χ. οι Κατσώτας στην Αθήνα, Σαπουνάκης στον Πειραιά,
Καρτάλης στο Βόλο), οι οποίες άνοιξαν το δρόμο για τον εκλογικό θρίαμβο του
1958, η σχέση της Αριστεράς με την Αυτοδιοίκηση είναι διαχρονική. Η ίδια σχέση
συνεχίστηκε και στη Μεταπολίτευση, όταν η παρουσία της Αριστεράς στους Δήμους,
σηματοδότησε τη δημοκρατική κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε και ανέδειξε μία
σειρά από ιστορικές προσωπικότητες.
Η αυτοδιοικητική
δράση έδωσε στην Αριστερά τη δυνατότητα να «ριζώσει» στην ελληνική κοινωνία,
ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές, να διατηρήσει την επαφή της με τις μάζες
στις πόλεις και στην ύπαιθρο, να παρουσιάσει το εναλλακτικό της όραμα για την
πολιτική και τη διοίκηση και να αποδείξει ότι μπορεί να δίνει λύσεις στα
«μικρά» και στα «μεγάλα».
Αντίστροφα,
η παρουσία των δυνάμεων της Αριστεράς μπόλιασε την Αυτοδιοίκηση με αγωνιστική
παράδοση, δημοκρατική ευαισθησία, κοινωνικό προσανατολισμό, που της επέτρεψε
μέχρι και σήμερα να παραμείνει ένας από τους θεσμούς που οι πολίτες
εμπιστεύονται περισσότερο, ακόμα και μέσα στη σημερινή γενική απαξίωση.