του Στέφανου Μαντζαρίδη
Ξυρισμένα κεφάλια, άδεια από μυαλά, περιπολούν τις νύχτες στις πόλεις σκορπώντας τον φόβο. Και μνήμες του πρόσφατου, βγαλμένου απ' τους χειρότερους εφιάλτες, άγριου κι απάνθρωπου μαύρου παρελθόντος ξυπνάνε διψασμένες για αίμα. Κι άλλο αίμα... Ατέλειωτο αίμα...
Ανθρωπάκια που η ζωή τους όλη στριμώχνεται μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους και τρέφεται από τα σκουπίδια μιας τηλε-κοινωνίας που το μόνο που ξέρει είναι να προβάλλει το απόλυτο μηδέν μην τυχόν και φανεί παραέξω η γύμνια της. Φοβισμένα ανθρωπάκια που σφιχταγκαλιάζουν τη μιζέρια τους μην τυχόν τη χάσουν.